چقدر مراقب دلت هستی؟
به گزارش قائم روز سیزدهم رسید. روز « أَللّـهُمَّ طَهِّرْنی فیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَ الاَْقْذارِ وَ صَبـِّرْنی فیهِ عَلی کآئِناتِ الاَْقْـدارِ...»: خدایا پاکیزه ام کن در این روز از پلیدی و کثافت و شکیبائیم ده در آن به آنچه مقدر است شدنی ها...
این پرونده خبرآنلاین، پیشکشی ست به مناسبت روز سیزدهم « ماه » خواندن «او».
«این ماه را، «رمضان» گفتند چونکه خداوند در این ماه، دلهای عارفان را از غیر خود بشوید، پس به مهر خود بسوزد، گاه در آتش دارد، گاه در آب، گاه تشنه، گاه غرقاب، نه غرقه را سیراب، و نه تشنه را خواب، و زبان حال ایشان گوید:
رشیدالدین میبدی:
در عشق تو بی سریم، سرگشته شده
وز دست امید ما، سر رشته شده
مانند یکی شمع، به هنگام صبوح
بگداخته و سوخته و کشته شده
چهره را با آب می شویند و دل را با «توبه»!
شستشوی با آب، «پاکیزه» می کند، اما تقوا و دین، «پاک» می سازد.
باید بر مراقبت و طهارت درون و برون، از آلودگیهای ظاهری و باطنی تاکید نماییم. حتی پاکیزگی ظاهر را رمزی از طهارت قلبی و درونی قرار دهیم.
به قول برخی از عارفان، صاحبان بصیرت بدانند که ایمان، با آباد کردن دلها و درون ها ست و سخن پیامبر که فرموده: «طهور، نصف ایمان است»، آنست که: آباد ساختن ظاهر با شستشو و تمیز کردن با ریختن آب، نصف ایمان است، و نصف دیگر، عمارت و آبادی درون است با اعمال شایسته و اخلاق نیکو. مولوی:
از بدی چون دل سیاه و تیره شد
فهم کن اینجا نشاید خیره شد
منبع: qawem.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب