در كتاب هم قدم با مهتاب تشریح شد:
نظر امام خمینی درباره تصدی مناصب حکومتی چه بود؟
نویسنده کتاب «هم قدم با مهتاب» ضمن تبیین مسئولیت پذیری طلاب در قبال نظام اسلامی به نکاتی همچون ضرورت حضور طلاب و روحانیون در تصمیم گیری های حکومتی با رعایت زندگی طلبگی پرداخته و علت مخالفت امام خمینی(ره) با تصدی مناصب حکومتی و سیاسی از طرف روحانیون را بررسی نموده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا حجت الاسلام مهدی ابوطالبی نویسنده کتاب مسئولیت پذیری طلاب در قبال نظام اسلامی که با عنوان هم قدم با مهتاب پخش شده، در مقدمه آورده است: با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) و نقش محوری روحانیت در این نهضت و تشکیل نظام جمهوری اسلامی برمبنای ولایت فقیه و باهدف اقامه دین و اجرای احکام شرع، حضور روحانیت در بخش هایی از مسئولیت های سیاسی اجتماعی و مناصب حکومتی، نسبت به پیش از انقلاب و دوره پهلوی بسیار پررنگ تر شد. حضور روحانیت و نقش آنها در مسائل سیاسی اجتماعی خصوصاً نقش آنها در تصمیم ها و مناصب حکومتی در ۴۰ سال اخیر فراز و فرود بسیاری داشته است. (صفحه ۱۱)
وی اضافه کرد: از همان ابتدای انقلاب نیز دیدگاه های مختلفی درباره نسبت طلاب و روحانیون با نظام اسلامی و مناصب حکومتی وجود داشته است. برخی به حضور گسترده، فعال و پررنگ روحانیت در تصمیم گیری های حکومتی و مناصب سیاسی اجتماعی معتقد بودند. برخی در میزان نقش روحانیت در این امور قائل به تفصیل بین انواع مسئولیت ها و تصمیم ها بودند. حالا نیز پس از گذشت بیش از ۴۰ سال از پیروی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام اسلامی همچنان اختلاف نظرها وجود دارد؛ خصوصاً باگذشت این دوران قابل توجه و مشکلات و نقایص و کمبودها در کشور، این بحث پررنگ تر شده است و موردتوجه بیشتر قرار گرفته است. (صفحه ۱۲)
ابوطالبی افزود: تعابیر آخوند حکومتی و آخوند سیاسی و تفکیکی بین روحانیونی که منصب سیاسی پذیرفته اند و روحانیونی که چنین مناصبی ندارند و همین طور تفکیک بین طلاب سیاسی و غیرسیاسی همچون مباحثی است که در فضای عمومی جامعه و خصوصاً بین طلاب مطرح است. دراین زمینه سؤال های مختلفی مطرح است. (صفحه ۱۲)
فصل اول کتاب هم قدم با مهتاب به کلیات اختصاص دارد که شامل پیشینه تاریخی عملکرد سیاسی اجتماعی حوزه های علمیه و علمای شیعه در عصر غیبت امام زمان (عج)، نقش طلاب و حوزه های علمیه در شکل گیری انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی و میزان مسئولیت پذیری طلاب نسبت به نظام اسلامی بعد از انقلاب اسلامی است.
در فصل دوم نویسنده به مسئولیت های طلاب در پشتیبانی فکری نظام اسلامی پرداخته، در فصل سوم مسئولیت طلاب در پشتیبانی تبلیغی از نظام را بررسی کرده، فصل چهارم را به مسئولیت طلاب در نظارت و نقد عملکرد نظام اختصاص داده و در فصل پنجم پذیرش مسئولیت ها و مناصب حکومتی در مقام عمل را مورد بررسی قرار داده است.
نویسنده در جمع بندی و نتیجه گیری مطالب نوشت: طلاب و روحانیون از باب رسالت طلبگی نسبت به نظام اسلامی مسئول هستند و باید نسبت به مسائل و مشکلات نظام مسئولیت پذیر باشند و به سبب اسلامی بودن نظام و منسوب بودن آن به دین، طلاب که متولیان امر دین در جامعه هستند، نمی توانند نسبت به این مسئله بی تفاوت باشند. نخستین مسئولیت طلاب در قبال نظام اسلامی، تغذیه فکری نظام اسلامی است. در مجموع طلاب حوزه های علمیه در سطوح مختلف موظف می باشند برمبنای رسالت دینی و صنفی خود با جهت دهی کارهای علمی خود در بخش های مختلف آموزشی و پژوهشی، در امتداد کمک به گسترش مباحث فقه حکومتی، فقه نظام، تبیین فقهی بخش های مختلف نظام اسلامی، الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تولید علم اسلامی ایرانی، تبیین سیره حکومتی معصومین (ع)، ارائه و ترویج سبک زندگی اسلامی بین مردم، از نظر نظری و تئوریک نظام اسلامی را تغذیه و حمایت کنند تا بتوانند گام های بعدی نهضت اسلامی یعنی تحقق دولت اسلامی، یعنی تحقق دولت اسلامی و تمدن اسلامی را محکم و استوار بردارند و اهداف نهایی نهضت را محقق نمایند. (صفحه ۱۳۱)
امروزه به سبب ایفای نقش روحانیت و علما و طلاب، بحث نقد عملکرد نظام بانکی و انواع بانکهای دولتی و خصوصی باتوجه به معیار اسلامی به طورجدی مطرح گردیده است و ربوی نبودن معاملات بانکی تبدیل به یک مطالبه عمومی در کشور شده است. برای مطالبه خواسته ها و رساندن اعتراض های کارشناسانه به عملکرد بخش های مختلف کشور، اصل ۹۰ قانون اساسی و کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی پیش بینی شده است. طلاب و اقشار مختلف جامعه می توانند بوسیله این کمیسیون، نسبت به کار نمایندگان مجلس، ریاست جمهوری، وزیران و قوه قضاییه اعتراض کنند. گذشته از این می توان نسبت به روش های مدیریتی احیاناً مغایر با قانون و خلاف شرع توسط کارگزاران و نهادهای مختلف، بوسیله دیوان عدالت اداری یا اطلاع رسانی به سازمان بازرسی کل کشور مبادرت به اعتراض کرد. (صفحه ۱۰۳)
یکی از لوازم تصدی مناصب حکومتی توسط روحانیون حفظ قداست روحانیت است. مقام معظم رهبری معتقدند حفظ قداست اسلام با سلامت مالی، سلامت اخلاقی و حفظ زی طلبگی محقق می شود. یکی از اشکالات مهم امروز بین روحانیون خصوصاً روحانیونی که مناصب حکومتی دارند، عدم رعایت زی طلبگی توسط تعدادی از این روحانیون است. این بخش از روحانیت به سبب این که به جهت منصب خود با اقشار مختلف جامعه در ارتباط هستند و چون حقوق بگیر دولت محسوب می شوند، اگر زی طلبگی خودرا رعایت نکنند، خیلی زود و سریع مورد توجه مردم قرار می گیرند و پس آثار منفی این رفتار، سریع در جامعه بروز کرده و سبب بدبینی مردم نسبت به روحانیت و گاهی نسب به دین می شود. (صفحه ۱۲۸)
امام خمینی (ره) در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی معتقد بودند حتی الامکان روحانیت نباید در مناصب اجرائی ورود کنند... برخی امروز به همین نکته امام استناد می کنند که تصدی مناصب حکومتی توسط روحانیت خلاف نظر امام خمینی (ره) است. گو اینکه دیدگاه ها و آرمان های امام امروزه زیر سؤال رفته است اما حقیقت این است که امام در ابتدا با تصدی مناصب اجرائی توسط روحانیت موافق نبودند اما اتفاقات بعدی و عملکرد نامناسب برخی غیرروحانی، امام را به این نکته رساند که روحانیت در مناصب اجرائی ورود کنند. امام (ره) دراین زمینه فرمود ما آن روز خیال می کردیم که در این قشرهای تحصیل کرده و متدین و صاحب افکار، افرادی هستند که بتوانند این مملکت را به آن جوری که خدا می خواهد ببرند، آن طور اداره کنند. وقتی دیدیم که نه، ما اشتباه کردیم، آمدند بعضی شان خودشان را به ما جا زدند، ما هم که غیب نمی دانیم و بعضی شان هم خوب بودند، ولی رای شان با رای ما مخالف بود. ما از حرفی که در مصاحبه ها گفتیم، عدول کردیم و موقتا تا آن وقتی که این کشور را غیرروحانی می تواند اداره کند، آقایان روحانیون به ارشاد خودشان به مقام خودشان برمی گردند. (صفحه ۱۲۵)
کتاب هم قدم با مهتاب؛ مسئولیت پذیری طلاب در قبال نظام اسلامی از طرف انتشارات کانون اندیشه جوان وابسته به پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ۵۰۰ نسخه و ۱۳۹ صفحه انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب