حاشیه نگاری مهر از دیدار نوروزی رهبر انقلاب؛
شعار متفاوت دهه هشتادی ها
قائم: جایگاه میهمانان ویژه با حضور خانواده شهدا از نقاط مختلف کشور پر می شود. هر خانواده، عکس شهیدش را در آغوش گرفته است. با فاطمه قاسم پور وارد گفتگو می شوم. او و همسر شهیدش دهه هشتادی هستند.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب_ الناز رحمت نژاد: قبل از شروع رسمی دیدار نوروزی رهبر معظم انقلاب با مردم، حاضران در حسینیه امام خمینی (ره) از جوانان و نوجوانان گرفته تا مُسِن ها و بچه های قد و نیم قد همه مشغول شعار دادن هستند. به این فکر می کنم که میهمانان این دیدار از تهران هستند یا همه کشور؟ که شعار «ای رهبر آزاده، مازندران آماده است» پاسخ این سوال را مشخص کرد.
ساعت ۱۴ است و گویا سخنرانی آقا ساعت ۱۶ شروع می شود. این جمعیت روزه دار که لحظه به لحظه هم به تعداد آن افزوده می شود، همچنان با انرژی شعار می دهند «حسین حسین شعار ماست، شهادت افتخار ماست». آقایان می گویند: «وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد» و خانم ها پاسخ می دهند: «ارتش دنیا نتواند که جوابم دهد».
صدای سینه زنی همراه با هم خوانی مداحی رضا نریمانی بلند می شود. «حسین آقام آقام حسین آقام آقام آقام، منو یکم ببین سینه زنیمو هم ببین، ببین که خیس شدم عرق نوکریمه این، دلم یه جوریه ولی پر از صبوریه، چه قدر شهید دارن میارن از تو سوریه…» این هم خوانی تمام نشده، جمعیت می رود سراغ هم خوانی «سلام فرمانده».
جایگاه میهمانان ویژه با حضور خانواده شهدا از نقاط مختلف کشور پر می شود. هر خانواده، عکس شهیدش را در آغوش گرفته است. نزدیک ترین خانواده به جایی که من هستم، خانواده شهید محمد اسلامی از شیراز است. با فاطمه قاسم پور دختر جوانی که عکس شهید اسلامی را در آغوش گرفته وارد گفت و گو می شوم. او و همسر شهیدش دهه هشتادی هستند. او می گوید: «ملاک من و آقا محمد برای انتخاب یکدیگر مادیات نبود، معنویات بود. ما می خواستیم در کنار یکدیگر دین هم را تکمیل نماییم و به خدا برسیم. اصلاً به خانه و ماشین و تشریفات عروسی فکر نمی کردیم. شب خواستگاری که من و آقا محمد با یکدیگر صحبت می کردیم، گفت من پاسدار یگان امنیت سپاه هستم؛ شغل من دشوار است و ممکنست بروم و برنگردم. چند تکه ای جهیزیه خریده بودم. به برگزاری یک جشن عروسی ساده و شروع زندگی مشترک پر از عشق فکر می کردیم که شهریور دقیقاً پنج ماه پس از عقدمان، آقا محمد در منطقه والفجر شیراز شهید شد. از شهادتش ناراحت نیستم و به آن افتخار می کنم. خوشحالم که توانستم قطره ای از اقیانوس دردها و مصیبت های حضرت زینب (س) را با شهادت همسرم درک کنم.»
اشرف دلبری خواهر شهید حسین دلبری به جایگاه خالی حضرت آقا نگاه می کند و می گوید: «سن و سالی از من گذشته. باورم نمی شود بالاخره پس از این همه سال توفیق شد و به دیدار آقا آمدم. حیف که پدر و مادرم از دنیا رفتند و آقا را ندیدند.»
چند دختر بچه با صدای آهسته شعار می دهند و می خندند. علت، شعار کمی متفاوتشان است! یکی شان که دانش آموز پایه هفتم است و برای نخستین بار و با لباس های عیدش به دیدار آمده، خیلی آهسته شعار می دهد «توپ تانک نفربَر، جانم فدای رهبر». به خودکارِ در دستم نگاه می کند: «من از بامداد تا ظهر استرس داشتم آقا رو می بینم یا نه! کلی هم نذر کردم تا قسمت بشه بیام. ظهر که داخل حسینیه شدم کلی ذوق کردم. الان استرس و ذوقم با هم قاطی شده و کَف دستم عرق کرده و شعاری که نوشته بودم پاک شده، خودکارتون بدید لطفاً.» خودکار را می گیرد و همراه با دوستانش شعارش های کف دست شان را پررنگ می کنند. خودکار را که می دهد به کاغذ یادداشت دستم اشاره می کند: «شمام برای آقا نامه نوشتید؟ آخه من یه نامه براشون نوشتم. از آقا خواستم برای دوستام که نتونستن بیان دیدار دعا کنن تا قسمتشون بشه و بیان. خواستم برام چفیه و قرآن هم ارسال کنن. پُشت نامه هم با خودکار مشکی به نستعلیق نوشتم: از سرباز به فرمانده».
حسینیه پُر شده و تا چشم کار می کند جمعیت است. همه نشسته اند جز خادم ها، خبرنگاران، عکاسان، فیلمبرداران و بچه های قد و نیم قدی که سربند به سر بسته یا عکس حاج قاسم و کاغذهای کوچکی به دستشان گرفته اند. بالکن هم پُر شده است. خیلی ها هم که نتوانسته اند وارد حسینیه شوند، در فضایی کنار حسینیه نشسته اند و دیدار را بصورت تصویری خواهند دید.
دختربچه ای برایم دست تکان می دهد. به سمت او می روم. خودکارم را می خواهد. کف دستش می نویسد: «ما همه سرباز توایم خامنه ای.» چند ردیف جلوتر هم دختر جوانی خودکارم را می خواهد. میهمانان نوروزیِ آقا با گفتن شعار «ای پسر فاطمه منتظر شماییم» نشان می دهند طاقت شان طاق شده است.
با خواندن دعای تحویل سال توسط گروه محراب، دیدار شکل رسمی تری به خود می گیرد. دعای تحویل سال که به انتها رسید، دعای سلامتی امام زمان (عج) قرائت شد و پس از تمام شدن دعا، جمعیت ذکر «یا صاحب الزمان» سَر داد.
پسربچه ای میکروفون به دستش گرفت و گفت از جانب همه دهه هشتادی ها آمدم تا بگویم: «پسر فاطمه ما گوش به فرمان تو هستیم، مثل قاسم همگی عازم میدان هستیم، با سپاه علوی کاخ ستم شد ویران، می رسد مژده آزادی قدس از ایران»
بعد از آن اعلام گردید که تا دقایقی دیگر رهبری می آیند. میهمانان روی پا ایستاده و با «لبیک یا مهدی»، «ای پسر فاطمه منتظر شماییم» و «اباالفضل علمدار، خامنه ای نگه دار» انتظار خود برای حضور رهبری را نشان دادند.
حضرت آیت الله خامنه ای داخل حسینیه امام خمینی (ره) می شوند. همه با دست های مُشت کرده شعار می دهند: «خونی که در رَگِ ماست، هدیه به رهبر ماست»، «صل علی محمد یاور مهدی آمد».
پس از پایان بیانات رهبر معظم انقلاب، میهمانان نوروزی روی پا ایستاده و صدای شعار «اباالفضل علمدار، خامنه ای نگه دار» شأن در حسینیه امام خمینی (ره) پیچید. میهمانان این دیدار در نخستین روز از بهار و عید نوروز به فال نیک گرفته و همانطور که به سمت زینبیه برای صرف افطار می رفتند، به یکدیگر می گفتند: «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»
منبع: qawem.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب