در گزارش قائم مطرح شد؛
دست خالی در گرمای ۵۰ درجه کانال می کندیم مسؤلان قدر مردم را بدانند
به گزارش قائم، احمد عبدی از راویان کتاب معبد زیرزمینی می گوید: وقتی شهید صیاد به داخل کانال آمد و گرمای هوا ۵۰ درجه و گرد و خاک صورت ما را دید، روی صورت مان دست کشید و گفت این تربت امام حسین (ع) است.
خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ جواد شیخ الاسلامی: کتاب «معبد زیرزمینی» نوشته معصومه میرابوطالبی روایتی است از خاطرات شهید حاج غلامحسین رعیت و مقنی هایی که در عملیات فتح المبین معبری زیر زمین حفر کرده اند.
«معبد زیرزمینی» رمانی بر مبنای خاطرات مقنی ها از جنگ تحمیلی است؛ رزمندگانی که زیر زمین می جنگیده اند، با دست و چنگال و بیل و فرغون! مقنی هایی که با وجود تاثیر مهم شان در موفقیت آمیز بودن عملیات فتح المبین، کمتر در رابطه با آنها و کار مهم شان چیزی گفته شده است. حالا و بعد از گذشت بیشتر از ۴۰ سال از عملیات فتح المبین، کتاب «معبد زیرزمینی» آمده تا بخش های ناگفته جنگ و نقش مقنی ها در پیروزی دفاع مقدس را روایت کند و ما را با بخشی از حضور مردمی در دفاع مقدس آشنا سازد.
به بهانه تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب «معبد زیرزمینی» که بزودی از آن رونمایی خواهد شد، سراغ احمد عبدی یکی از مقنی ها و راویان کتاب رفتیم تا در رابطه با نقش شان در جنگ و کتاب معبد زیرزمینی بیشتر بشنویم.
گفتند جبهه احتیاج به مقنی دارد، ما هم راه افتادیم
احمد عبدی با صدای ساده و روستایی اش ماجرای پا گرفتن گروه مقنی ها در جنگ را این طور تعریف می کند:
ما در رکن آباد بودیم که فهمیدیم آقای سروان میرحسینی در جنگ به مشکل خورده و به مقنی ها نیاز پیدا کرده است. خدا رحمتش کند؛ ایشان به فکرش رسیده بود که برای دور زدن جاده ای که برایشان مشکل ساز شده بود، از مقنی های یزدی استفاده نمایند و با حفر کانال، این جاده را دور بزنند. به همراه حاج آقا صالحی که ایشان هم فوت کرده است، به دفتر آیت الله صدوقی می روند و از ایشان طلب کمک می کنند. از حاج آقا صدوقی سوال می کنند که ما چطور این مقنی ها را پیدا کنیم؟ آقای صدوقی هم گفته بودند که در فلان روستا مقنی زیاد است.
وی اضافه کرد: آنها هم به روستای ما روستای رکن آباد آمدند و با حاج آقا غلامحسین رعیت صحبت کردند. به شهید رعیت گفته بودند که ما می خواهیم چنین کاری در جبهه انجام بدهیم و احتیاج به مقنی داریم. شهید رعیت هم به جلسه قرآن مسجد آمد و با ما صحبت کرد. به بچه های مقنی اظهار داشت که ما می خواهیم به جبهه برویم و آنجا کار مهمی انجام بدهیم؛ باید یک کانال را حفر نماییم که تاثیر مهمی در جنگ دارد. چه کسی می آید؟ با بچه ها جمع شدیم و صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم که بیاییم. خیلی زود بار و بندیل را جمع کردیم و از پایگاه شهید بهشتی رکن آباد به راه آهن میبد رفتیم و از طریق آهن میبد به یزد و از آنجا هم به قم رفتیم.
این رزمنده دفاع مقدس در ادامه اظهار داشت: آن زمان ما مقنی زیاد داشتیم؛ شاید بیشتر از چهل پنجاه مقنی در روستای ما بودند که برای کار به شهر های اطراف می رفتند: مردم شغل نداشتند، به همین خاطر اکثرا به تهران و بندر و همدان و جیرفت و بم و… می رفتند و مقنی گری می کردند. شغل اغلب مردم مقنی گری بود. خود من هم درس می خواندم و مقنی گری می کردم. خوب یادم است که آن زمان هنگام امتحانات شهریورماه بود، ولی بدون توجه به امتحانات شهریور بسمت قم راه افتادیم تا خودمان را به جبهه برسانیم.
حقوقی که به خاطر حضور در جبهه دادند، بهجبهه کمک کردم
در قم میهمان منزل شهید غلامحسین رعیت می شوند و سر سفره شهید رعیت می نشینند: شهید رعیت آشپزی اش خوب بود. آنجا برای ما غذا درست کرد و حسابی از ما پذیرایی کرد. من هم گفتم از فرصت استفاده کنم و به زیارت حضرت معصومه (س) رفتم. وقتی که برگشتم دیدم رفقا به اهواز رفته اند و من را جا گذاشته اند! اما حاجی رعیت چون با من خیلی رفیق بود، خودش منتظر من مانده بود. با خودش گفته عبدی را که نمی شود جا گذاشت! خلاصه با همدیگر سوار قطار شدیم، به اهواز رفتیم و آنجا به مقنی ها پیوستیم.
از او می پرسم چه طور خانواده را رها کردید؟ در آن مدت که در جبهه بودید، امرار معاش خانواده با چه کسی بود؟
جواب می دهد: خبری از کار و حقوق نبود دیگر. من ۴۵ روز در جبهه بودم که برای آن مدت، ۲ هزار تومان به ما حقوق دادند. من همان ۲ هزار تومان را هم به جبهه کمک کردم و به خانه نفرستادم. مردم واقعا زحمت کشیدند، کار کردند، قناعت کردند و این جنگ را اداره کردند. امروز مسؤلان باید به فکر مردم باشند. صدای من را به مسؤلان برسانید. به آنها بگویید که مردم با چه سختی های پای کشورشان ایستادند و چقدر از خودشان هزینه کردند.
حاج آقای عبدی به خاطر تقریظ رهبری بر کتاب «معبد زیرزمینی» و این که مقام معظم رهبری کتاب خاطرات آنها را خوانده، خوشحال است و می گوید: خدا رهبر را حفظ کند که این کتاب را خوانده است و از آن خیلی خوشش آمده است. به خاطر همین توجه رهبری است که اینروزها در یزد غوغا است و همه دارند برای کتاب برنامه می گیرند. بزودی هم تقریظ رهبری در یزد رونمایی می شود و مردم متوجه می شوند که این کتاب چقدر مهم می باشد. به مسؤلان بگویید که مردم خیلی در جنگ زحمت کشیدند. به خاطر آن سختی ها و ایثارها، باید تمام فکر و ذهن شان پیش مردم و مشکلات آنها باشد.
کمر شهید رعیت پر از ترکش بود، ولی روزی ۶ متر کانال می کند
این رزمنده در ادامه گفتگو یادی از جان فشانی های شهید غلاحسین رعیت رکن آبادی، راوی اصلی کتاب معبد زیرزمینی می کند و ادامه می دهد: حاج آقا غلامحسین رعیت با وجود این که در کمرش پر از ترکش بود، روزی ۶ متر کانال جلو می برد. زخمی شده بود، ولی روزی ۶ متر کانال می کند. ما می دیدیم حاجی به خاطر ترکش هایی که در کمرش است، موقع کار کردن خیلی سختی می کشد. به خاطر همین وقتی که حاجی را می دیدیم، دو سه برابر نیرو خرج می کردیم و کار می کردیم. بچه ها با دیدن شهید رعیت تشویق می شدند. با این سختی ها بود که کار جنگ و انقلاب پیش رفت. مردم و مسؤلان باید اینها را بدانند. نباید این ایثارها را فراموش کنند.
رکن آباد؛ روستایی با ۶۱ شهید و ۲۰۰ آزاده
حاج آقای عبدی به روستای خود یعنی رکن آباد اشاره می کند و می گوید: خدا می داند که همین روستاهای ما ۶۱ شهید داده است. جمعیت روستای ما آن زمان هزار و ۵۰۰ نفر بود، ولی از دل همین جمعیت هزار و ۵۰۰ نفره، ۶۱ شهید دادیم، هفت هشت تا آزاده و نزدیک ۲۰۰ نفر جانباز. به خاطر همین است که رهبر به این روستا خیلی علاقه دارد. ما امیدواریم و دعا می نماییم حالا که رهبری این کتاب را خوانده اند، فرصتی به ما بدهند تا خدمت رهبری برسیم و ایشان را زیارت نماییم. ما راوی های کتاب خیلی دوست داریم رهبری را ببینیم.
راوی کتاب معبد زیرزمینی در رابطه با سختی های کار مقنی ها در جنگ می گوید: همان گونه که رهبری این کتاب را خوانده است، مردم هم باید بدانند که ما با چه سختی این کار را انجام دادیم. ما ۶۵۰ متر کانال را، با دست، زیر زمین کندیم. داخل این کانال ۵۰ تا فرقان مدام درحال رفت و آمد بود تا خاک را جا به جا کند. جدا از سختی های کندن با دست، به جهت اینکه سر و صدا تولید نکند، گرمای زیاد کانال بود. توی کانال آنقدر گرم بود که نمی شد زیاد در آن کار کرد. دمای داخل کانال ۵۰ درجه بود، به خاطر همین ما هر ۲۰ دقیقه یکبار شیفت مان عوض می شد. ۲۰ دقیقه کار می کردیم، ۱۰ دقیقه بیرون می آمدیم تا هوا بخوریم.
شهید صیاد به شکل مان دست کشید و گفت «این تربت امام حسین (ع) است»
وی ادامه می دهد: خدا رحمت کند شهید صیاد شیرازی و امام جمعه دزفول را. این دو نفر یکبار موقع حفاری به داخل کانال آمدند و دیدند که هوای کانال خیلی گرم است. وقتی گرمای کانال را دیدند و گرد و خاک آنجا را روی بدن ما دیدند، به سر و صورت ما دست کشیدند و گفتند «اینها تربت کربلا و امام حسین (ع) است». خیلی به ما عزت و احترام گذاشتند. همین لطف و احترام ها بود که کار ما را سخت تر می کرد و می فهمیدیم چه کار مهمی داریم انجام می دهیم. خوشحال بودیم که زیرزمین با دست و پنجه و بیل و فرغون، داریم می جنگیم. یک جنگ روی زمین بالای سرمان بود، یک جنگ هم زیرزمین؛ ما داشتیم زیر زمین می جنگیدیم. جنگی که سر و صدایش بعدا بلند می شد. درست است که به خاطر سر و صدا نکردن، مجبور بودیم با دست کانال حفر نماییم، ولی می دانستیم که این کانال به وقتش بیشتر از هر چیزی سر و صدتا می کند. خداراشکر همان گونه هم شد و خوشحالیم که امروز همه مردم متوجه شده اند که آن کانال چه اهمیت بالای ی در عملیات بزرگ فتح المبین داشت.
مسئولان کتاب معبد زیرزمینی را بخوانند و قدر مردم را بدانند
حاج مهدی عبدی پس از چهل سال با کتاب معبد زیرزمینی باردیگر به کانال هایی رفته که با دوستانش در جنگ کنده بودند. او در رابطه با کتاب معبد زیرزمینی می گوید: کتاب خیلی خوب است. خوشحالیم که رهبری آنرا خوانده است. این کتاب محتوای خوبی دارد و خانم میرطالبی به خوبی زحمت هایی را که بچه ها کشیدند، منعکس کرده است. من به همه مردم سفارش می کنم کتاب «معبد زیرزمینی» را بخوانند با تلاش ها و زحمت هایی که مقنی ها در جنگ کشیدند، آشنا بشوند. بیشتر از همه به مسؤلان سفارش می کنم این کتاب را بخوانند تا بدانند که این صندلی ها و میزها و مسئولیت ها به سادگی به دست آنها نرسیده است. قدر مردم را بدانند و به مردم خدمت کنند، نه این که به فکر خودشان باشند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب