ترفند رسانه ای رژیم صهیونیستی برای توجیه تجاوز نظامی به کشور
قائم: به گزارش قائم، یک کارشناس رسانه اظهار داشت: حمله وحشیانه اسرائیل به ایران در صبح جمعه 23 خرداد، حمله ای بود که در آن ادعا می کرد فقط نظامیان را هدف قرار می دهد درحالی که غیرنظامیان مورد حمله قرار گرفتند.
به گزارش قائم به نقل از مهر، آسیه زارعی کارشناس رسانه یادداشت اختصاصی را با عنوان «دو قطبی سازی امنیت در تجاوزگری رژیم» در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است.
در این یادداشت می خوانیم:
حمله وحشیانه اسرائیل به ایران در بامدادان جمعه ۲۳ خرداد، حمله ای بود که در آن ادعا می کرد فقط نظامیان را هدف قرار می دهد و پس از آن، درگیری ها در رسانه های خارجی و حتی در حرف های مردم درباره ی غیرنظامیانی بود که مورد حمله قرار گرفته بودند و این که برخلاف ادعای رژیم صهیونی این کار بارها و بارها رخ داده و در رسانه های خارجی از اصطلاح «مشروع» برای موضوع استفاده می کردند و این که بطورمثال حمله به زندان اوین مشروع بشمار می رود یا نه و چالش اصلی حمله به غیرنظامیان بود. جوری که تلویحاً انگار حمله به نظامیان بدیهی یا «مشروع» بوده است.
این بطورکامل درست است که این مسئله در حقوق بین الملل درحال بحث است و دستگاه دیپلماسی ما درحال نبرد بر سر این ادعای بی اساس است. طبق این رویکرد نیز بیشتر کشورها حتی کشورهای اروپایی نتوانسته اند بهانه ای برای مشروعیت بخشی به حملات رژیم پیدا کنند.
اما بعد دیگری از این مسئله در جنگ های روانی و رسانه ای است. با فاصله انداختن بین گروههای مختلف یک جامعه؛ این که بگویند: «با مردم عادی کاری نداریم فقط نظامیان را می زنیم!»، «فقط دانشمندان هسته ای را می زنیم!»، «فقط رسانه را می زنیم!» و البته حتما وسط همه اینها دیگران را هم می زنند تا بحث بر سر دیگرانی باشد که مورد حمله قرار گرفته اند، گویا گروه دیگر بدیهی است که مورد هدف قرار گیرند. گویا بقیه ماجرا «مشروعیت» دارد. بلاتشبیه مثل این که متجاوزی به در خانه شما بیاید و بگوید با وسایل خانه ات کاری ندارم فقط دیوارها را خراب می کنم و شما سر این که وسط این خرابکاری به کمد و آینه هم لطمه زده با او کشمکش کنید. نظامی در مفاهیم مرامی در ایران، کسی است که جانش را سپر صیانت از مردمش کرده است. نظامیان، دانشمندان و رسانه حریم های کشور و سرمایه های ملی کشور هستند. بدون آنها ستون و دیواری برای این خانه باقی نمی ماند.
این برای ما مقابله ای بین اهمیت به نظامیان یا غیرنظامیان نیست. این مطالبه احقاق همه سرمایه ها و داشته های مورد تجاوز ماست، از فرماندهان و دانشمندانی که سال ها دانش و تجربه در صیانت از وطن داشتند تا خردسالان و مادرانی که به ناحق کشته شدند تا حریم هوایی کشور که به ظلم نقض شد و حتی خواب آرام فرزندانمان که آشفته شد.
این چالش در گفتگوها و رسانه ها آنجا برای من جدی تر شد که کسی به من اظهار داشت: آشنای خارج نشینش گفته اگر نزدیک مراکز نظامی یا آشنایان نظامی تان نشوید در امان هستید. تناقضی آشکار از مفهوم در امان بودن که فقط لحظه انفجار را می بیند نه بطورمثال کشوری مثل سوریه را که نتانیاهو با وقاحت می گوید «برای اطمینان ۹۰ درصد تجهیزات نظامی اش را از بین بردیم.» حالا امروز مردمش در امان هستند؟
خدا را شکر ناکامی این مفهوم در عمل را در روزی که رسانه هدف قرار گرفت در میان مردم، دیدم. افرادی برای احوال پرسی سراغ ما را گرفتند که چند سال بود ازشان غافل بودیم. یک خانم مسن از همسایه های مجموعه که فکر می کردم باید نگران امنیت خودشان در همسایگی ما باشند آمد و اظهار داشت: ما مدام نگران شما هستیم و براتون دعا می نماییم. خانم دیگری که با سگش کمی آن طرف تر ایستاده بود با سر حرف او را تأیید کرد. کاش ما هم بتوانیم آینه خوبی از این گفتمان مردمی باشیم و در سرانگشتان رسانه ای مان از برنامه سازی گرفته تا پست و پیام و استیکر، حافظ و مطالبه گر حق نظامیان و دانشمندان کشور نیز باشیم.
منبع: qawem.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب