چگونه پیامبر (ص) را کمک کنیم؟
به گزارش قائم مدرس حوزه علمیه از ماه شعبان بعنوان ماه رسول خدا (ص) یاد کرد و اظهار داشت: پیامبر اکرم (ص) فرمود ماه شعبان ماه من است و خدا رحمت کند کسی که مرا در این ماه کمک نماید و کمک به پیامبر (ص) به این معناست که از آن حضرت پیروی نماییم.
حجت الاسلام ناصر خلج به مناسبت آغاز ماه شعبان در گفتگو با خبرنگار معارف ایرنا عنوان کرد: هرکسی در زندگی خود ساعات و لحظات خوش و شیرینی دارد و در مقابل آن هم ساعات و لحظاتی دارد که امکان دارد تلخ باشد و حتی گاهی انسان یک لحظه را بعنوان شیرین ترین یا تلخ ترین لحظه زندگی اش می داند اما قرآن می فرماید تمام این شیرینی ها و تلخی ها در یک شب رقم می خورد و آن شب قدر است که مقدرات انسان در آن سال تعیین می شود.
وی اضافه کرد: امام صادق(ع) فرمود اذا سلم شهر رمضان سلمت السنه؛ اگر کسی ماه رمضان خوبی داشت، تمام آن سال را در سلامت خواهد بود. یعنی سالی شیرین خواهد داشت و این سلامتی در چند ساعت رقم می خورد که از اذان مغرب تا اذان بامداد شب قدر است و هر کسی بتواند در این ساعت ها از این سلامت بهره برداری کند، کل سال را سلامت خواهد بود. ما ایرانیان می گوییم سالی که نکوست از بهارش پیداست و سخن درستی است. چون در بهاری که باران ببارد و برکه ها پر از آب شود مطمئناً آن سال هم سال خوبی خواهد بود اما روایات خاندان و معارف قرآنی تاکید دارد سالی که نکوست از ماه رمضانش پیداست.
خلج افزود: بهره بردن از این سلامت کار هر کسی نیست. مثلاً یک وزنه بردار فقط در چند ثانیه یک وزنه سنگین را بالای سر خود نگه می دارند و ما فقط همین چند لحظه را می بینیم در حالیکه چنین ورزشکاری ماه ها تمرین می کند تا بتواند این وزنه سنگین را بالای سر خود نگه دارد. اگر کسی مقرر است از این سلامت استفاده نماید، باید از ماه رجب و شعبان بهره بگیرد و تمرین کند تا بتواند آن سه شب را از اذان مغرب تا اذان بامداد درک کند وگرنه اگر کسی تمرین نکرده باشد وقتی به آن سه شب می رسد، تعلقات دنیایی مانع استفاده از آن می شود. بنابراین برخی افراد طوری برنامه ریزی می کنند که بتوانند در شب قدر به اندازه چند سال برای خود و خانواده بهره برداری کنند.
وی افزود: برخی بزرگان در گذشته به قدری بیداردل بودند و می دانستند همه امور انسان به زنده داری یک شب ارتباط پیدا می کند که تمام تلاش خویش را به کار می بستند تا با یک شب قدر به اندازه صد سال یا به اندازه یک عمر و برای نسل و دودمان خود بهره ببرند. این افراد قدر این لحظات حساس را می دانستند که امکان جبران آن وجود ندارد و بنابراین برخی بزرگان تمام شبهای یک سال را نمی خوابیدند و عبادت می کردند تا آمادگی کامل را برای شب قدر پیدا کنند و بدانند که چنین شبی را درک کرده اند.
چگونه پیامبر را کمک کنیم؟
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: برای رسیدن به این لحظه باید از قبل تمرین کرد. ماه رجب را ماه ولایت می گویند و ماه شعبان هم ماه پیامبر (ص) است. اگر کسی بخواهد به این مرحله برسد باید از این دو ماه استفاده نماید. پیامبر اکرم (ص) فرمود ماه شعبان ماه من است و خدا رحمت کند کسی را که مرا در این ماه کمک نماید. کمک به رسول خدا (ص) به این معناست که پیروی از آن حضرت نماییم و با این پیروی کردن مانند همان ورزشکاری که تمرین می کند، ما هم تمرین بندگی می نماییم تا برای مهمانی ماه رمضان آماده شویم.
وی ضمن اشاره به تفاوت برخی روایات درباره ماه های رجب، شعبان و رمضان اظهار داشت: طبق برخی روایات، رجب ماه حضرت علی(ع)، شعبان بعنوان ماه پیغمبر و رمضان ماه خدا و ضیافت الله نامیده شده است. در برخی از روایات هم آمده است رجب، ماه خدا و شعبان ماه پیغمبر و رمضان ماه امت پیامبر است. این روایات با هم منافاتی ندارد.
وی افزود: اگر بنده ای از ماه های رجب و شعبان بهره برد و وارد مهمانی خدا شد و توانست از سلامت شب قدر استفاده نماید، چنین بنده ای میزبان می شود و در واقع خدا میهمان او خواهد شد. یعنی وقتی کسی توانست آمادگی پیدا کند و سلامت را به دست آورد، دل خویش را که خانه خدا خواهد شد، پاک خواهد نمود. ازاین رو رمضان، ماه بندگان خداست و هرچند خدا، میزبان ماه رمضان بود و بنده میهمان این ماه، برعکس می شود و ما بعنوان میزبان خواهیم بود و خدا میهمان قلب بندگان و بنابراین این دو دسته روایات با هم منافاتی ندارد.
خلج اضافه کرد: در هر صورت کسی که بتواند این مسیر را به خوبی طی کند، می تواند به این رستگاری برسد تا قلب او میزبان خدا شود. بنابراین در هلال اول ماه رجب سفارش شده که این گونه دعا نماییم اللهم بارک لنا فی رجب و شعبان و بلغنا به شهر رمضان یعنی خدایا ماه های رجب و شعبان را بر ما مبارک بگردان و ما را به ماه مبارک رمضان برسان. حافظ هم می گوید نگویمت همه سال می پرستی کن، سه ماه می خور و نه ماه پارسا می باش که این سه ماه، همان رجب و شعبان و ماه رمضان است. البته باید دقت کنیم که می خوردن به معنای بندگی و ذکر و تمام اعمال عبادی است که در اصطلاح عرفا به آن می گویند. می خوردن جزو اصطلاحات عرفاست و می یعنی انجام فرایض و نوافل و رعایت کردن تقوا و عبودیت.
توجه به اعمال ماه شعبان
این استاد حوزه علمیه اظهار داشت: در همین زمینه سفارش شده که اگر کسی می خواهد این مسیر را طی و بتواند شب قدر را درک کند، چند کار را در ماه شعبان انجام دهد که یکی استغفار است. البته در ماه رجب هم سفارش به آن شده است و در روایات تاکید شده که هر روز هفتاد مرتبه استغفار کند و بگوید استغفرالله و اساله التوبه یا ۷۰ مرتبه در روز بگوید استغفرالله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه. البته شاید گفتن استغفرالله کفایت کند ولی دستورات دینی باید آن گونه صورت گیرد که حضرات می فرمایند.
وی استغفار را مانند لکه گیری دانست و اظهار داشت: اگر بخواهیم بدنه یک خودرو یا دیواری را رنگ نماییم در ابتدا لکه گیری می نماییم و استغفار ماه های رجب و شعبان برای لکه گیری انسان است. چون مقرر است در ماه رمضان رنگ خدایی بگیریم و بنابراین سفارش شده که هر روز استغفار نماییم تا کارهای ناصوابی که با دل، چشم، گوش و زبان انجام داده ایم لکه گیری شود و بی رنگی را در خود ایجاد نماییم.
خلج افزود: صدقه دادن دومین دستور در ماه شعبان است. نکته مهم این است که انسان بتواند اهل صدقه شود و از مردم دستگیری کند. صدقه فقط به معنای پول دادن نیست و معنای آن این است که انسان خویش را خرج کند و از تعلقات دنیایی کنده شود. یکی مال خویش را صدقه می دهد و دیگری محبت خود یا تجربه خویش را.
وی افزود: سومین دستور این است که انسان تا جایی که می تواند بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد. در روایت سفارش شده تا جایی که می توانید صلوات بفرستید. صلوات از ذکرهایی است که کسی اندازه پاداش آنرا نمی داند و در روایت آمده است ملائکه می گویند تنها ذکری که ما نمی توانیم پاداش آنرا بنویسیم صلوات است.
این پژوهشگر مذهبی درباره فلسفه صلوات اظهار داشت: معصومین و بخصوص پیامبر اعظم (ص) که منبع رحمت الهی است، نیازی به درود و صلوات ما ندارد. فلسفه فرستادن صلوات این است که نتیجه آن به خودمان می رسد. مانند لیوانی که پر از آب است و هر چقدر بیشتر بر روی آن آب ریخته شود، سرریز می شود و این آب نصیب کسانی می شود که پایین دست هستند. صلوات بر پیغمبر و آل پیغمبر هم بر دوستان و پیروان آن حضرت لبریز و سرریز می شود. بنابراین برای آمادگی شب قدر سفارش شده که صلوات زیاد بفرستیم و این لبریز شدن به شیعیان و محبین می رسد.
چگونه با خدا سخن بگوییم؟
وی اضافه کرد: در ماه شعبان بر مناجات هم بسیار تاکید گردیده است. در ماه شعبان سفارش شده که انسان با خدای خود نجوا کند و صحبت درگوشی را مناجات می گویند. انسان با هر کسی درگوشی سخن نمی گوید مگر کسانی که خیلی عزیز و نزدیک باشد. همانگونه که در مفاتیح آمده است مناجات شعبانیه دعایی است که همه خاندان پیوسته این دعا را می خواندند.
وی افزود: عبارات عجیب، شیرین و دلربا و استدلال های لطیف که شایسته مقام عبودیت است و معصومین (ع) برای استقامت مقام رجا و خوف شیعیان و امور زندگی با آن استدلال کرده اند و این مناجات دلالت های صریح و روشنی در معنای قرب الهی و نظر کردن به خدا دارد و برخی بزرگان به انتظار ماه شعبان می نشینند تا این ماه فرا برسد و به درگاه الهی این گونه مناجات کنند. البته این مناجات در غیر ماه شعبان هم خوانده می شود و برخی بزرگان آنرا در قنوت های نماز خود می خوانند. این مناجات به انسان می آموزد که با خدای خود چگونه حرف بزند.
خلج ضمن اشاره به این حدیث نبوی که من صام شعبان حبا لرسول الله تقربا الی الله احبه الله اظهار داشت: هر کس در ماه شعبان برای محبت و عشق به پیامبر و برای نزدیک شدن به خدا روزه بگیرد، اجر بسیاری دارد. چون انسان ها تلاش می کنند تا در قلبشان غیر از خدا کسی را راه ندهند و این کار احتیاج به زحمت و ریاضت دارد ولی بالاتر از آن این است که بنده ای محبوب درگاه الهی شود.
وی اظهار داشت: بنابر این کسی که ماه شعبان را این گونه روزه بگیرد محبوب درگاه الهی می شود و خدا او را به کرامت خود نزدیک می کند و این یکی از نتایج عجیب روزه ماه شعبان است که حضرت علی (ع) هم فرمود از آن زمانی که این مطلب را از پیغمبر شنیدم، هلال ماه شعبانی نگذشت که من روزه نباشم و تا آخر عمر روزه ماه شعبان را فراموش نمی کنم. البته امیرمومنان در مورد ماه رجب هم این مطلب را فرمود.
خلج اضافه کرد: اگر بنده ای بخواهد توبه کند، باید بدانیم توبه بنده بین دو توبه خداست. یعنی اول باید خدا توبه کند و به بنده اش رو کند و آنگاه بنده متوجه شود و سپس خدا آنرا قبول کند. در روایتی آمده است روزه ماه های رجب و شعبان توبه ای از طرف خداست. در واقع خدا به انسان رو می کند که بتواند روزه دار باشد و به درجات روزه داری برسد.
این کارشناس مذهبی ضمن اشاره به برخی احکام روزه اظهار داشت: کسی که روزه قضا ندارد و روزه مستحبی گرفته است، حتی اگر مومنی پنج دقیقه مانده به اذان مغرب او را به افطار دعوت کرد، دستور داده شده برای حرمت مومن افطار کند و نباید بگوید که روزه است. چون ما مقرر است دیندار باشیم و یکی از دستورات دین این است که اگر انسان قضای روزه واجب را بگیرد و در ایام آینده هم فرصت برای گرفتن روزه قضا داشته باشد، تا پیش از اذان ظهر می تواند به دعوت یک مومن افطار کند. اگر چنین انسانی که روزه دار است اشاره ای نکرد که روزه دار است و لقمه ای را از انسان مومن گرفت، پاداش خواهد داشت.
منبع: قائم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب