بررسی عملكرد ۴۴ ساله نهضت سوادآموزی
مجلس نهضت سوادآموزی را منحل می کند؟
قائم: در صورتیکه بیش از 44 سال از تاسیس سازمان نهضت سوادآموزی می گذرد، پیشنهاد انحلال این سازمان در کمیسیون تلفیق برنامه هفتم توسعه داده شده است و در صورت تصویب نمایندگان مجلس در صحن علنی، این سازمان منحل و ماموریت های آن به معاونت ابتدایی وزارت آموزش وپرورش سپرده می شود.
به گزارش قائم به نقل از ایسنا، نهضت سوادآموزی در دی ماه ۵۸ با فرمان امام خمینی (ره) و بمنظور از بین بردن بیسوادی در کشور تشکیل شد. در طول سه سال ابتدایی تاسیس این سازمان، نهضت سواد آموزی بصورت شورایی و با حضور نمایندگان آموزش و پرورش، جهاد سازندگی، نماینده روحانیت و جهاد دانشگاهی اداره می شد و مسئولیت تشکیل کلاس های سواد آموزی را بر عهده داشت.
هدف از تشکیل سازمان نهضت سوادآموزی در اساسنامه آن که مصوب سال ۶۳ است؛ «ریشه کن ساختن بیسوادی» عنوان شده و در ماده ۴ این اساسنامه آمده است که وظیفه نهضت سواد آموزی به عنوان سازمانی وابسته به آموزش و پرورش، آموزش بزرگسالان در حد خواندن و نوشتن و آموختن حساب و نیز تربیت و بالا بردن سطح فرهنگ و نشر فرهنگ اسلامی مناسب با سوادآموزان درمحدوده ضوابط نهضت سوادآموزی است.
از سال ۶۳ تا سال ۸۰ نهضت سواد آموزی به عنوان سازمانی وابسته به وزارت آموزش وپرورش در حیطه سوادآموزی فعالیت می کرد اما سال ۸۰ واحدهای استانی سوادآموزی در ادارات کل آموزش و پرورش استانها تجمیع شدند اما به علت موثر واقع نشدن این اقدام در تحقق اهداف نهضت سوادآموزی، باردیگر در سال ۸۹ طرح تجمیع سواد آموزی در آموزش وپرورش استانها برداشته و طرح ادغام سواد آموزی ابلاغ گردید.
اینگونه، کارهای سواد آموزی استانها همانند پیش از سال ۸۰ زیر نظر سازمان مرکزی نهضت سواد آموزی پیش رفت اما این روند تنها برای کمتر از یک سال در پیش گرفته شد و باردیگر هیات وزیران با ابلاغ دستورالعملی واحدهای سواد آموزی استانها و شهرستان ها را در آموزش و پرورش ادغام و مسئولیت سواد آموزی را به آموزش و پرورش واگذار کرد.
از آن سال تا کنون یعنی حدود ۱۳ سال است که معاونت «سواد آموزی» در ادارات کل آموزش وپرورش استانها دایر و مشغول فعالیت است. از سال ۹۰ و با تصویب شورای عالی آموزش وپرورش نیز ساختار آموزش در نهضت سواد آموزی شامل دوره «سوادآموزی» (معادل سوم ابتدایی) و دوره «انتقال» (معادل ششم ابتدایی) می شود.
با اینحال طی سالهای اخیر و با افزایش نرخ باسوادی همیشه فعالیت سازمان نهضت سواد آموزی به شکل فعلی مورد انتقاد کارشناسان بوده و در این بین گاهی پژوهش هایی در حوزه چگونگی تغییر ساختار نهضت و نحوه فعالیت جدید آن ذیل ساختاری دیگر انجام شده است.
در همین راستا مدتی پیش احمد نادری، عضو کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه به ایسنا گفته بود که با تصویب این کمیسیون نهضت سواد آموزی منحل شده و به شکل سابق ادامه کار نمی دهد و ماموریت های آن به معاونت ابتدایی آموزش وپرورش سپرده می شود.
البته این تصمیم فعلا در کمیسیون تلفیق لایحه برنامه هفتم توسعه تصویب شده است و باید منتظر بود و دید که آیا در صحن علنی نیز رای می آورد یا خیر؛ از طرف دیگر معاون ابتدایی و نیز معاون حقوقی و امور مجلس وزیر آموزش وپرورش در پاسخ به پیگیری های ایسنا در این رابطه اظهار نمودند که آنها نیز در همین حد موضوع انحلال نهضت سواد آموزی و واگذاری ماموریت های آن به معاونت ابتدایی وزارت آموزش وپرورش را شنیده اند. بدین جهت باید منتظر بود و دید نهایتاً مجلس شورای اسلامی این نهاد ۴۴ ساله را منحل می کند یا خیر؟.
نهضت سوادآموزی جز در دوره کوتاهی از پیشرفت قابل قبولی برخوردار نبوده است در همین راستا با حیدر تورانی، استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش که در حوزه تغییر ساختار نهضت سوادآموزی و جایگزینی آن با ساختار «آموزش بزرگسالان» مطالعه ای را در پاییز ۱۴۰۱ انجام داده است، به گفت و گو نشستیم که اظهار داشت: پروسه بررسی های میدانی، داده های پژوهشی گردآوری شده، مطالعه اسناد و نوشتارهای موجود، مصاحبه با کارشناسان زبده و پیشکسوتان سوادآموزی و متخصصان آموزش بزرگسالان نشان میدهد که جز در سالهای ۶۸ تا ۷۵، چه در وضعیت ساختاری مستقل، چه در دوره تجمیع و چه پس از انتزاع نهضت سوادآموزی، همیشه سازمان نهضت سوادآموزی با چالش ها و مسایل و کمبودهایی مواجه بوده و از کارآمدی و پیشرفت قابل قبول و مورد انتظار برخوردار نبوده است.
آموزش و پرورش غرق در مسائل خود و نهضتی که به آن اهتمام نشد! وی با اعلان اینکه این ناکارآمدی و عدم موفقیت خصوصاً در وضعیت ساختار تجمیعی، بسیار مشهود بوده و الان نیز آثار آن ادامه دارد، توضیح داد: وزارت آموزش وپرورش آنچنان غرق در مسایل، کمبودها و چالش های درون سازمانی و برون سازمانی خویش بوده است که نمی توانست اهتمام و توجه لازم را به سازمان نهضت سوادآموزی و وظایف آن داشته باشد.
خطر «نوبیسوادی» برای مخاطبان نهضت سوادآموزی این پژوهشگر توضیح داد: آن چه در ضمن چهار دهه فعالیت سازمان نهضت سوادآموزی مشهود است، پوشش تقریبی بیسوادان ۴۹-۱۰ ساله کشور با هدف آموزش سواد پایه یعنی سواد خواندن، نوشتن و حساب کردن و تا حدودی روان خوانی قرآن آن هم در لبه خطر و نگرانی پیدایش «نوبیسوادی» بوده است. شاهد این امر نیز این مثال است که در طول چهار دهه فعالیت نهضت سوادآموزی، ۹ میلیون نفر در حد سوادآموزی (معادل سوم ابتدایی) آموزش دیده اند که از این تعداد فقط ۲ میلیون نفر به آخر دوره ابتدایی رسیدند. بدین مدلول که ۷ میلیون نفر آنها همچنان در لبه خطر نوبیسوادی هستند. در صورتیکه در دنیای امروز و باتوجه به تعاریف نو از سواد و نیز آن چه در بیشتر کشورهای جهان در آموزش بزرگسالان رخ می دهد، جای هیچ نوع اما و اگری برای نوشدن چشم انداز و ماموریت، اهداف، راهبردها، وظایف، محیط و فناوری سازمان نهضت سوادآموزی باقی نگذاشته است.
روند ۴۴ ساله نهضت سوادآموزی تورانی اشاره کرد: ابتدا این نهاد نوپا با بهره گیری از امکانات، تجهیزات آموزشی، ساختمان، وسیله نقلیه و فضای آموزشی مورد نیاز بوسیله دستگاه های دولتی و کمک های مردمی شکل گرفت و مبالغ ناچیزی از دولت به عنوان اعتبار جاری دریافت می کرد تا حقوق و حق الزحمه کارکنان و آموزشیاران را پرداخت کند. با شروع جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۵۹ اولویت در دفاع از تمامیت ارضی کشور موجب شد بیشتر منابع در خدمت به جبهه و جنگ قرار گرفت و بدنبال آن با حضور گسترده جوانان در جبهه های جنگ، سیل امکانات به جبهه ها روانه شد، بدین جهت به علت محدودیت منابع مالی و انسانی با وجود کارآمدی بالای نهاد نهضت سوادآموزی، امکان تحقق اهداف تعیین شده یعنی افزایش میزان باسوادان به بالای ۹۰ درصد تا حداکثر سه سال پس از تشکیل آن، تا پایان دفاع مقدس محقق نشد.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش با یادآوری این که از اوایل دهه ۱۳۸۰ وزارت آموزش وپرورش تعهداتی را در حوزه سرعت بخشی به کارهای سوادآموزی برعهده گرفت تا بتواند از ظرفیتهای مدارس و معلمان در باسواد کردن بی سوادان یعنی سواد نوشتن و خواندن و حساب کردن استفاده نماید، اضافه کرد: اما در عمل باتوجه به مشکلات و مسایل و محدودیت های مدارس در پیشبرد و اهداف و ماموریت های رسمی و موظفی خود بهره ای نداشت و عملاً اتفاق خاصی در بهبود وضعیت سوادآموزی و کاهش بیسوادی رخ نداد بنا بر این تصمیم به تغییر ساختار بصورت تجمیع آن گرفته شد.
وی ادامه داد: با اینحال این سوال همچنان در نزد همگان خصوصاً مدیران و کارشناسان سازمان نهضت سوادآموزی مطرح بوده و هست که چرا در مدت ۸ سالی که ساختار تجمیع صورت گرفت یعنی در سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۰، این هدف که سوادآموزی بوسیله معلمان و استفاده از ظرفیت کم شده مدارس تا ریشه کنی کامل جلو برود، تحقق نیافت؟. این ساختار تجمیعی که وافی به مقصود نبوده است، بار دیگر و به شکل دیگری با همان سبک و سیاق و روش و ساختار قبلی از سال ۱۳۹۰ باردیگر به اجرا در آمد.
این پژوهشگر حوزه آموزش اشاره کرد: با همه این احوال از سال ۱۳۹۰ واحدهای نهضت سوادآموزی استانها و مناطق در درون ساختار وزارت آموزش وپرورش ادغام شدند و نهضت سوادآموزی به عنوان یکی از زیرمجموعه های ساختاری استانها و مناطق شروع به کار کرد. در اجرای این ساختار، فردی از طرف وزیر وقت به عنوان رییس سازمان نهضت سوادآموزی منصوب گردید اما تا پیش از آن «حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی» این مسئولیت را در جایگاه نماینده ولی فقیه و مشاور وزیر آموزش وپرورش بر عهده داشت که با ساختار و انتصاب جدید، وی از مسئولیت اجرائی سازمان نهضت سوادآموزی کنار رفت و «علی باقرزاده» جانشین وی شد. در همین راستا، وزیر وقت مصمم و مدعی بوده است که می توان ظرف زمانی ۲ سال، بیسوادی را به کمک این ساختار و روش های جدید به صفر نزدیک کرد، ولی در عمل مشاهده شد که این کار بزرگ به این سادگی ها قابل اجرا نیست.
کاهش مخاطبین سازمان نهضت سوادآموزی تورانی اشاره کرد: حالا که ۱۲ سال از ادغام و تجمیع نهضت در آموزش وپرورش گذشته است، تصمیم بر آن بود که اهداف سازمان نهضت سوادآموزی در خصوص ریشه کنی بی سوادی، طی برنامه توسعه پنجم کشور به اتمام برسد که عملاً این هم اتفاق نیفتاد. در بند ۲ ضوابط اجرای طرح تجمیع ساختار آمده است که همه امور پشتیبانی، مالی، اداری و حقوقی و مزایای مربوط به سوادآموزی و آموزش دهندگان تماما بر عهده ادارات کل آموزش وپرورش استانها است و فقط آموزش و برنامه درسی آن بر عهده سازمان نهضت سوادآموزی خواهد بود که در عمل موفقیت چندانی نداشته است. برای مثال پیش از تجمیع ساختار و ادغام آن در آموزش و پرورش، یک میلیون و ۱۰۰ هزار سوادآموز در سال تحت پوشش سازمان نهضت سوادآموزی بودند که حالا این عدد به ۲۸۰ هزار نفر یعنی حدود ۷۵ درصد کاهش داشته است.
چرا مخاطبان برنامه های بیسوادی کم شد؟ وی با اعلان اینکه در حال حاضر گزارش شده است که بیش از تعداد اندکی از بیسوادان تحت پوشش برنامه های سواد آموزی نیستند، عنوان کرد: یکی از علت های مهم آن، تصمیم وزارت آموزش وپرورش در خصوص کاهش و ریشه کنی بیسوادی بوسیله معلمان شاغل و بازنشسته است که متاسفانه این برنامه هم تکرار همان برنامه های قبلی بوده و عاقبت خوشی نداشته است چونکه مدارس در انجام وظایف و ماموریت رسمی خویش با عنایت به انبوه محدودیت ها و معذوریتها بازمانده بودند، بدین سبب در اندیشه شناسایی و جذب بیسوادان نیز نبوده اند.
سال ۱۴۰۱ حدود ۷.۵ میلیون بیسواد داشتیم تورانی استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش معتقد می باشد باوجود این که بر اساس اعلام روابط عمومی سازمان نهضت سواد آموزی، در سال ۱۴۰۱ جامعه ما با حدود ۷.۵ میلیون بی سواد روبه رو بوده است، به علت تغییر نگاه به پدیده سواد و تعریف جدید از آن، ایجاد تغییرات اساسی در چشم انداز و ماموریت (vision & mission) و ساختار این سازمان لازم است.
وی در عین حال بیان کرد: بنابر آن چه که شرح آن رفت، اگر تعریف و هدف از سواد همچنان توانایی نوشتن، خواندن، حساب کردن و روخوانی مطلوب قرآن کریم باشد ساختار گذشته نهضت پیش از سازمان شدن (۱۳۹۰) و به اصطلاح ادغام و تجمیع در آموزش وپرورش کارآمدتر بوده است. ساختار فعلی سازمان نهضت سوادآموزی می تواند حداکثر و در نهایت با رفع همه این نارسایی ها و محدودیت های ساختاری که عنوان شد، مشکل بیسوادی را از حیث خواندن، نوشتن و حساب کردن تا حدودی مرتفع کند، اما همچنان در راستای حفظ وضعیت موجود بوده و ناظر برآینده و تعاریف جدید از سواد نیست. لکن تعاریف جدیدی از سواد نظیر سواد عاطفی، سواد ارتباطی، سواد مالی، سواد رسانه ای، سواد تربیتی و... مطرح است که عملا ساختار موجود قادر به ایفای نقشی کارآمد و اثربخش نیست و لازم است که با همه توان در موقعیت تغییر و انعطاف پذیری قرار گیرد و خودرا با طراحی جدید به دنیای جدید متصل و مرتبط کند.
ورودی بیسوادی مسدود نبوده و بازگشت به بیسوادی همچنان درحال وقوع است بنا بر اظهارات این پژوهشگر، از طرف دیگر طی این سال ها ورودی بی سوادی مسدود نبوده است و بازگشت به بیسوادی همچنان درحال وقوع است چونکه ۵۰ درصد سوادآموزان در حد و اندازه دوره اول ابتدایی تحصیل کرده اند. یعنی به اندازه کافی با سواد نشده اند. به ویژه آنهایی که دو زبانه بوده اند و یا از سواد خواندن محروم و محیط یادگیری آنها غنی نیست.
وی معتقد است: طی این سال ها بزرگسال آموزی به نحو مطلوبی به کار گرفته نشده و آموزش بخش زیادی از سوادآموزان به همان صورت پداگوژی یا کودک آموزی و اغلب با رویکرد نفر به نفر بوده است. روند نهضت سواد آموزی به گونه ای بوده است که همکاریهای بین بخشی و سازوکارهای داوطلبانه و ترکیب اشتغال و درآمد با نقصان های جدی مواجه بوده است و رویکردهایی مانند سوادآموزی حرفه ای(professional literacy) و سوادآموزی کارکردی (functional literacy) مورد توجه قرار نگرفته بود.
آموزش بزرگسالان در سایر کشورها چطور است؟ تورانی در بخش دیگر سخنان خود به بیان شرایط سایر کشورها در حوزه آموزش بزرگسالان پرداخت و توضیح داد: در بیشتر کشورها هدف از نظام آموزش بزرگسالان، آماده کردن افراد برای ورود به بازار کار بمنظور دستیابی به اهداف اقتصادی و اجتماعی، تربیت شهروندانی خوب، با صلاحیت، جوابگویی به نیازهای عصر حاضر، بر طرف کردن شکاف های تحصیلی و برقراری برابری بیشتر عدالت اجتماعی در عرصه آموزش، رشد شخصیتی بزرگسالان و توسعه عضویت و شرکت آنان در جامعه است.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش درباره ی شرایط آموزش بزرگسالان در ژاپن، اشاره کرد: در ژاپن آموزش بزرگسالان بطور اعم برای بزرگسالان و با هدف مشارکت درآموزش مهارت های حرفه ای، ارتقای دانش و فرهنگ عمومی است. وزارت آموزش وپرورش مسئولیت نظارت بر عملکرد مراکز آموزشی بزرگسالان را برعهده دارد و شهرداری ها را تشویق می کند تا دوره های دانشگاهی برای بزرگسالان بوجود آورد. لازم به یادآوری است که این آموزش ها شامل سوادآموزی نمی شود چون بیسوادی وجود ندارد بلکه آموزش بزرگسالان بطور اعم برای بزرگسالان و با هدف های آموزش مهارتهای حرفه ای، ارتقای دانش و فرهنگ عمومی و آموزش ویژه برای زنان ارائه می شود.
وی درباره ی شرایط ایرلند نیز توضیح داد: در ایرلند طرح ملی سوادآموزی بزرگسالان به افزایش مشارکت افراد در امور اجتماعی به میزان (۱۸۰۰۰ نفر در سال) معطوف می شود. راهبرد ملی سوادآموزی بزرگسالان در ایرلند به پشتیبانی از افراد بزرگسالی که مهارت های آنها جهت مشارکت در امور جاری جامعه کافی نیست منتهی می شود تا با مشارکت در آموزش های پایه و ریاضیات به برطرف نمودن مشکلات خود مبادرت کنند.
این پژوهشگر حوزه آموزش درباره ی نظام آموزش بزرگسالان در استرالیا نیز توضیح داد: بااینکه کشورهای زیادی با پدیده بزرگسالان بیسواد روبرو هستند، اما استرالیا مثالی خوبی از این کشورها است که با وجود موفقیت های قابل توجه در فاکتورهای توسعه انسانی مثل بهداشت، تعلیم و تربیت و اقتصاد، با پدیده بیسوادی بومیان این کشورها که از قدیم الایام در این کشور می زیستند، روبرو است. در سال ۲۰۰۹ برآورد شده است نزدیک به ۳۵ درصد از جمعیت بزرگسالان بومی و بزرگسالان جزیره استریت تورس استرالیا کم سواد یا بی سواد هستند، البته دولت آموزش را به سرعت در سیاستها و برنامه های آموزشی اعمال کرده است و طبق گزارش دولت فدرال از هر چهار بزرگسال جمعیت بومی استرالیا، یک نفر در دوره آموزش فنی و حرفه ای شرکت کرده اند.
بگفته تورانی نظام آموزش بزرگسالان کشور سوئد متشکل از دوره های آموزش بزرگسالان تحت نظارت شهرداری ها، آموزش تکمیلی متوسطه، آموزش استثنایی ویژه بزرگسالان و آموزش زبان سوئدی به مهاجرین و افراد غیر بومی است.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش اضافه کرد: در بعضی از کشورهای جهان آموزش بزرگسالان توسط چند وزارتخانه، مؤسسه یا نهاد شامل دولتی یا غیر دولتی (مردم نهاد) سازماندهی و اجرا می شود برای اینکه از دیدگاه این متخصصان، تمرکز کارهای آموزش بزرگسالان در یک سازمان می تواند مضر باشد. با اینحال اقداماتی به عمل آورده اند تا برنامه ریزی، نظارت و ارزشیابی خدمات این نوع آموزش، به عهده نهاد خاصی محول شود.
لزوم ایجاد تغییرات اساسی در ساختار سازمانی و آموزشی «نهضت سوادآموزی» این پژوهشگر حوزه آموزش در بخش دیگر سخنان خود به بیان پیشنهاداتی برای جایگزین کردن ساختاری با سازمان نهضت سوادآموزی پرداخت و اظهار داشت: سازمان نهضت سوادآموزی با ساختار سازمانی فعلی بدون تردید امکانات لازم را چه به لحاظ نیروی انسانی و چه به لحاظ مالی و تجهیزات و فناوری در اختیار ندارد و لازم است تغییرات اساسی در ساختار سازمانی و برنامه ریزی آموزشی و درسی آن صورت پذیرد.
پیشنهاد جایگزینی «نهضت سوادآموزی» با ساختار «آموزش بزرگسالان» تورانی با طرح این پیشنهاد که بهتر است عنوان «آموزش بزرگسالان» بجای نهضت سوادآموزی انتخاب و با ساختاری جدید فعالیت خودرا از سر گیرد، توضیح داد: در ساختار« آموزش بزرگسالان» سازماندهی آموزش بزرگسالان می تواند بصورت تشکیلات دولتی متمرکز پیش رود. در این نوع سازماندهی، دولت به تنهایی مسئولیت طراحی و اجرای برنامه های آموزش بزرگسالان را به عهده می گیرد و تلاش می کند تا برنامه ریزی آموزش بزرگسالان در قالب برنامه های کلان توسعه ملی انجام پذیرد. در این صورت هدفهای برنامه های آموزش بزرگسالان با برنامه های تامین و تربیت نیروی انسانی کشور ادغام و هماهنگ می شوند اما آموزش بزرگسالان راهبردها، هدفها و رویکرد های اختصاصی خودرا در حوزه های سوادآموزی، آموزش مداوم و همین طور آموزش مادام العمر تدوین و اجرا می کند تا نیروی انسانی شاغل در صنایع، کشاورزی، خدمات و بخش خصوصی آموزشهای مورد نیاز خودرا در سطوح مختلف و در شهر و روستا به سادگی دریافت کند.
استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش اضافه کرد: ایجاد چنین تشکیلاتی در وزارت آموزش وپرورش به سه روش می تواند انجام شود؛ روش اول که یک روش دم دستی است و پروسه این مطالعه پژوهشی نیز بر رد آن صحه گذاشته ولکن در افواه و اذهان همچنان مطرح می باشد این است که ساختار «آموزش بزرگسالان» در امتداد تشکیلات فعلی قرار گیرد و ساختار طوری برنامه ریزی شود که ذیل ساختار فعلی وزارت آموزش وپرورش که دارای «آموزش پیش دبستانی و دبستانی» و «آموزش متوسطه» است؛ «آموزش بزرگسالان» اضافه شود که البته وافی به مقصود نیست.
وی درباره ی روش دوم و سوم نیز توضیح داد: روش دوم این است که سازمانی وابسته به وزارت آموزش وپرورش ولی با ساختاری جداگانه تحت نام «سازمان آموزش بزرگسالان» با باز تعریف چشم انداز سازمانی، وظایف و ماموریت های جدید تاسیس شود. روش سوم اما ایجاد سازمانی مستقل از وزارت آموزش وپرورش ولی با ساختاری جداگانه با عنوان سازمان آموزش بزرگسالان است.
این پژوهشگر حوزه آموزش درباره ی روش پیشنهادی سوم یعنی ایجاد سازمانی مستقل از وزارت آموزش وپرورش ولی با ساختاری جداگانه با عنوان سازمان آموزش بزرگسالان، اشاره کرد: این سازمان می تواند زیر نظر معاونت اجرائی ریاست جمهوری تشکیل گردد، چونکه آموزش بزرگسالان بطور همزمان و متوالی متوجه و ناظر بر خروجی های سه وزارت خانه آموزش و پرورش، علوم و وزارت بهداشت است. وانگهی از حیث بودجه و پشتیبانی های اداری، مالی، لجستیکی و بهره مندی از توجهات و ارتباطات بین المللی نیز بهره کافی و وافی خواهد برد.
تورانی افزود: این سازمان در قبال افراد زیر پوشش قانون تعلیمات الزامی مسئولیتی نخواهد داشت و همه افراد بالای قانون تعلیمات الزامی تا آخر عمر باتوجه به کارکردهای مختلف آموزش بزرگسالان و رویکرد یادگیری مادام العمر، تحت پوشش این سازمان قرار خواهند داشت. بدین سان وزارت آموزش وپرورش موظف خواهد بود با گسترش آموزش همگانی و پوشش ۱۰۰ درصدی دانش آموزان، انسداد راه بیسوادی را عملی سازد.
این استاد تمام مدیریت آموزشی پژوهشگاه مطالعات آموزش وپرورش درباره ی فعالیت ساختار جدید در یکی از دو روش پیشنهادی یاد شده (روش دوم و سوم) نیز اظهار داشت: فعالیت ساختار جدید، باید سواد آموزی با هدف ایجاد آگاهی در افراد و فراهم کردن مقدمات دستیابی آنها به منابع اطلاعاتی نوشتاری، شنیداری، دیداری و رسانه های دیجیتالی و نیز آموزش های فرهنگی، فنی و حرفه ای بمنظور آماده سازی برای اشتغال، آموزش های بهداشت جسمی و روانی باشد.
منبع: qawem.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب