شهید محمود کاوه الگوی مدیریت جهادی و شجاعت در سخت ترین میدان ها
قائم: شهید محمود کاوه با جسارت و تدبیر، در جوانی مسئولیت فرماندهی تیپ ویژه شهدا را برعهده گرفت و در خط مقدم سخت ترین نبردها ایستاد.
خبرگزاری مهر، گروه استان ها: شهید محمود کاوه، فرمانده جوان و پرافتخار تیپ ویژه شهدا، یکی از برجسته ترین چهره های دوران دفاع مقدس است که در سن تنها ۲۵ سالگی در عملیات کربلای ۲ به شهادت رسید. او با شجاعت، تدبیر و اخلاص، مسیر کوتاه زندگی خودرا در خدمت به امنیت و آزادی میهن گذراند.
تولد وی در خرداد ۱۳۴۰ در مشهد، نقطه شروع مسیری شد که از محله های ساده شهر تا ارتفاعات صعب العبور غرب کشور امتداد یافت. کاوه از همان نوجوانی روحیه ای مقاوم و مسئولیت پذیر داشت و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، با پیوستن به سپاه پاسداران، گام در راه مجاهدت گذاشت.
آموزش های حرفه ای نظامی، ماموریت های حساس حفاظتی، و روحیه ای بی پروا در میدان نبرد، او را به یکی از چهره های محبوب و مؤثر در بین همرزمانش بدل کرد. صدوقی، نویسنده کتاب «حماسه کاوه»، در گزارش قائم به نقل از مهر، از همان سالیان نخستین فعالیت شهید تا فرماندهی یک تیپ زبده سخن می گوید.
فرماندهی تیپ ویژه شهدا، مسئولیتی خطیر بود که به علت مهارت رزمی، مدیریت نیروهای متنوع قومی و توان طراحی عملیات های پیچیده، به کاوه سپرده شد؛ مسئولیتی که او با ایثار و تعهد، حتی در وضعیت مجروحیت، به بهترین شکل به انجام رساند.
مرور زندگی شهید کاوه، تنها بازخوانی یک زندگی نامه نیست، بلکه روایتی است از اراده ای فولادین، که با ایمان و عشق به میهن، امنیت امروز بخشی از مرزهای ایران را رقم زد.
روایت حمیدرضا صدوقی از زندگی، مجاهدت ها و شهادت فرمانده جاودانه، شهید محمود کاوه
حمیدرضا صدوقی، نویسنده کتاب «حماسه کاوه» در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با شروع زندگی و ورود شهید کاوه به سپاه اظهار نمود: شهید محمود کاوه که متولد اول خرداد ۱۳۴۰ در مشهد بود، در منطقه عمومی پیرانشهر ایران و بر اثر به هدف خوردن ترکش در یک و نیم صبح ۱۱ شهریور ۱۳۶۵، در سن دقیق ۲۵ سال و سه ماه و ده روز به شهادت رسید. او متأهل و دارای یک دختر به نام زهرا بود که هنگام شهادت پدرش حدود دو سال سن داشت.
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» اضافه کرد: کاوه در سال ۱۳۵۸ بعنوان یک پاسدار ساده وارد سپاه مشهد شد و ابتدا در ساختمان راه آهن نگهبانی می داد. به سرعت استعداد ذاتی او شناسایی شد و به پادگان آموزش سپاه منتقل شد تا بعنوان مربی فعالیت کند. برگزیده شدن او بهمراه چند پاسدار دیگر برای گذراندن دوره نه ماهه چریکی در تهران اتفاق بسیار مهمی بود که به علت خاصیت های برجسته شخصیتی و توانایی هایش رقم خورد.
وی افزود: بعد از اتمام دوره چریکی، کاوه مجدداً به مشهد بازگشت و مدتی مربی آموزش بود تا این که همراه تیمی از پاسداران خراسان به تهران اعزام شد تا مسئولیت بخشی از حفاظت بیت امام خمینی (ره) در جماران را برعهده بگیرد. فرماندهی نیروهای خراسانی در این ماموریت با شهید کاوه بود.
به گفته صدوقی، شروع جنگ تحمیلی سبب اعزام او به جبهه جنوب شد، اما بعد از مدتی کوتاه به کردستان بازگشت و بعنوان فرمانده گروهان اسکورت فعالیت کرد؛ گروهی که مأمور حفاظت ستون های نظامی در مقابل کمین ضدانقلاب بودند.
صعود به فرماندهی تیپ ویژه شهدا
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» تصریح کرد: شهید کاوه خیلی سریع از فرماندهی گروهان اسکورت به مسئول عملیات تیپ ویژه شهدا ارتقا یافت. بعد از شهادت فرماندهانی چون محمد بروجردی، ناصر کاظمی و گنجی زاده، فرماندهی این تیپ مهم به کاوه سپرده شد. او با استفاده از نیروهای گوناگون و از تمام قومیت ها، عملیات های گوناگونی مقابل ضدانقلاب و رژیم بعث عراق انجام داد. آخرین عملیاتش، «کربلای ۲»، صحنه شهادتش بود.
وی در رابطه با لحظه شهادت این فرمانده اظهار داشت: ساعت یک و نیم صبح دهم شهریور ۱۳۶۵، در صورتیکه جلودار نیروها بود، ترکش خمپاره به همان نقطه ای از بدنش به هدف خوردن کرد که سه ماه قبل نیز مجروح شده بود و فورا به شهادت رسید.
این پژوهشگر حوزه دفاع مقدس در رابطه با خاصیت های شخصیتی و مجاهدت های شهید کاوه اضافه کرد: شهید کاوه همه مراحل رشد را پله به پله و بدون سفارش یا سفارش طی کرد. او در وضعیت کمبود نیروی انسانی، تجهیزات و امکانات، بخصوص در کردستان، ایستادگی کرد و هیچگاه میدان نبرد را ترک نکرد، جز برای مجروحیت یا جلسات کاری.
به گفته وی ضمن یادآوری فداکاری های خانم فاطمه عمادالاسلامی همسر شهید کاوه، اظهار نمود: شهید کاوه حتی در دوران ازدواج، کل زمان حضورش در کنار خانواده کمتر از صد روز بود. او مجاهدت در جبهه را از تمام چیز مهم تر می دانست. در مواردی حتی ساعات کوتاه ماندن در خانه را به علت ضرورت های جبهه ترک می کرد و بی درنگ راهی مناطق عملیاتی می شد.
صدوقی ضمن اشاره به حضور نیروهای کرد، ترک، لر و عرب در تیپ ویژه شهدا در رابطه با مدیریت نیروهای متنوع و ایجاد همبستگی توسط فرماندهی شهید کاوه، تصریح کرد: نگه داشتن و هدایت این تعداد جوان پرانرژی با فرهنگ ها و لهجه های مختلف بوسیله ی یک فرمانده ۲۴ یا ۲۵ ساله، نشانه نبوغ و توانایی کاوه است. او الگوی عمل بود؛ جلودار می ماند و با بدن خسته و مجروح باز هم در میدان می جنگید.
نویسنده کتاب «حماسه کاوه» اضافه کرد: امنیت آذربایجان غربی و کردستان، مدیون فداکاری های شهید کاوه است. خیلی از نیروهای تربیت شده اش حال در جایگاه های مهم از مرزهای شرقی کشور دفاع می کنند. رهبر معظم انقلاب نیز او را جوانی برجسته در توجه، تربیت، ادب، ذکر و شهادت طلبی معرفی کرده اند.
شهید کاوه با نگاه الهی خود جرقه هایی از پیروزی را نوید می داد
همچنین سرلشکر پاسدار مصطفی ایزدی، معاون امور راهبردی ستاد کل نیروهای مسلح در مراسم بزرگداشت سرلشکر شهید محمود کاوه، اظهار نمود: شهید کاوه در میدان های سخت و در شرایطی که خیلی از رزمندگان تحت فشار شدید دشمن بودند، همانند پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) که در دشوارترین لحظات هیچ گاه میدان را ترک نکردند، با صلابت ایستاد و پرچم اسلام را برافراشته نگاه داشت.
معاون امور راهبردی ستاد کل نیروهای مسلح اضافه کرد: در مقاطع مختلف دفاع مقدس، وقتی خنده و امید در بین نیروها زنده می شد، شهید کاوه با نگاه الهی خود جرقه هایی از پیروزی را نوید می داد و این روحیه را به دیگران منتقل می کرد. او به خوبی می دانست که ارزش ها و سرمایه وجودی انسان در ایستادگی و ایمان معنا پیدا می کند، نه در وابستگی به دنیا.
وی اظهار داشت: ایشان در کنار فرماندهانی چون شهید محمد بروجردی و دیگر سرداران بزرگ اسلام، مسیر تعالی را طی کرد و در ۲۵ سالگی با وجود جوانی، به قله های ایمان، اخلاص و شهادت رسید. پس از شهادت شهید زنجانی، شهید کاوه نیز در همان مسیر قدم گذاشت و شهادت را برگزید.
ایزدی تاکید کرد: شهید کاوه فرمانده ای سلحشور بود که در عملیات های ویژه با شجاعت تمام در صف مقدم می ایستاد. او با وجود لباس ساده و بی ادعا، در سخت ترین شرایط کردستان و مناطق عملیاتی غرب کشور، نیروهای مردمی و رزمندگان اسلام را هدایت کرد و امنیت و آرامش را به منطقه بازگرداند.
شهید کاوه تنها یک فرمانده جنگ نبود، بلکه رهبر و معلمی بود که نیروهایش را با انگیزه، همبستگی و روحیه ایثار به میدان می برد و هیچگاه خودرا عقب تر از خط مقدم نمی دید.
زندگی مشترک کوتاه او با همسرش، نشان از گذشت و صبر خانواده شهدا دارد؛ همسری که کمتر از صد روز فرصت داشت کنار این مرد بزرگ باشد و سهمش از زندگی، دل تنگی همیشگی بود.
امنیت پایدار امروز در آذربایجان غربی و کردستان، بخشی از ثمره مجاهدت های شهید کاوه است؛ دستاوردی که با گذر سال ها همچنان در جغرافیای ایران و تاریخ امنیت کشور دیده می شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی، در وصف این شهید بزرگوار، او را جوانی با ادب، تربیت شده و شهادت طلب معرفی کردند؛ خاصیت هایی که هم بُعد معنوی شخصیت کاوه را برجسته می کند و هم جایگاه او را در بین فرماندهان هم دوره اش متمایز می سازد.
امروز، یاد و نام شهید کاوه، چراغی است برای نسل های جدید پاسداران و مردمان این سرزمین که بدانند امنیت و عزت ایران، میراث خون مردانی است که همچون او بی هیچ تردیدی خودرا فدای این خاک کردند. حرف آخر اینکه تولد وی در خرداد ۱۳۴۰ در مشهد، نقطه شروع مسیری شد که از محله های ساده شهر تا ارتفاعات صعب العبور غرب کشور امتداد یافت. او متأهل و دارای یک دختر به نام زهرا بود که هنگام شهادت پدرش حدود دو سال سن داشت. آخرین عملیاتش، کربلای ۲، صحنه شهادتش بود.
منبع: قائم
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان قائم در مورد این مطلب